Kontrola Posturalna, zgodnie ze współczesną, ogólnie przyjętą definicją, to regulacja pozycji ciała w przestrzeni.
Kontrola Posturalna. Niniejsze rozporządzenie składa się z dwóch elementów:
Orientacja posturalna
Orientacja posturalna, która odnosi się do zdolności zachować odpowiednią relację między poszczególnymi segmentami ciała oraz między ciałem a otaczającą przestrzenią;
Stabilność posturalna
Stabilność posturalna, czyli zdolność do utrzymania położenie ciała, a zwłaszcza środek nacisku ciała w granicach obszaru podparcia.
Oczywiście oba te elementy są ze sobą ściśle powiązane, ponieważ każdy zmiana orientacji pociąga za sobą natychmiastowe przesunięcie środka ciężkości, natomiast korekta położenia środka ciężkości odbywa się głównie poprzez przesunięcie segmentów ciała względem siebie, czyli zmianę postawy.
Przydziel warunkowo cztery modele kontroli postawy:
1) kontrola posturalna spokojnego stania;
2) sterowanie reaktywne lub adaptacyjne (w odpowiedzi na zakłócenia);
3) ustalona postawa;
4) arbitralna kontrola.
Najprostszym z nich jest regulacja postawy podczas spokojnego stania, która realizowana jest przede wszystkim przez mięśnie antygrawitacyjne (mięśnie prostowników kręgosłupa, stawów biodrowych i kolanowych) oraz odruchy rozciągające mięśnie przedniego i tylne powierzchnie podudzia. W tym przypadku sygnały somatosensoryczne pełnią funkcję wyzwalającego układu aferentnego (jest to propriocepcja, a także aferentacja podporowa, czyli informacja o kontakcie stopy z podporą). Ważna jest również informacja wizualna. O wiele mniej bierze udział układ przedsionkowy, ponieważ wibracje głowy podczas stania są stosunkowo niewielkie.
Gabinety specjalistyczne
Umówić się na wizytę
Terapeutyczny Punkt Przedszkolny
