Stereotypowe zachowanie dzieci z autyzmem. Dlaczego dzieci z autyzmem uciekają się do stereotypowych zachowań?
Dlaczego dzieci z autyzmem uciekają się do stereotypowych zachowań (stymulacje) w celu samouspokojenia i jak im pomóc w unikaniu szkodliwych stereotypów
Stereotypy motoryczne
Każdy z nas ma stereotypy motoryczne. Kiedy rozmawiam z przyjacielem, okręcam włosy wokół palca. Może zaczynasz obgryzać paznokcie, jeśli jesteś zdenerwowany lub znudzony. Może masz zwyczaj stukania palcami lub długopisem w stół, kiedy myślisz. Miałem przyjaciela, który lubił żuć patyczki cynamonu i znam mężczyznę, który wykonuje niezwykłe ruchy gałek ocznych.
Są ludzie, których rozpoznaję z daleka po charakterystycznych ruchach. Wszyscy znamy ludzi z irytującymi stereotypami, takimi jak nawyk „strzelania” palcami co 5 minut, częste powtarzanie tej samej frazy lub społecznie nieakceptowanymi stereotypami, takimi jak dłubanie w nosie lub gryzienie paznokci.
Co to jest stereotyp?
Co to jest stereotyp? Stereotyp to każdy bezcelowy, powtarzalny ruch, ruchy ciała, dźwięk lub słowo. W autyzmie są one obecne w zdecydowanej większości przypadków. Neurolog nazywa je „stereopatią autystyczną”. Nazywa się je również „autostymulacją” lub potocznie „stymulacją”.
Piąte wydanie Diagnostic and Statistical Manual of Mental Illness zawiera stereotypy jako jedno z kryteriów diagnostycznych zaburzeń ze spektrum autyzmu: „Stereotypowe lub powtarzające się ruchy motoryczne, używanie przedmiotów lub mowa”. Wytyczne określają również, że kryteriami diagnostycznymi są: „Objawy powodujące klinicznie istotne trudności w sferze społecznej, zawodowej i innych ważnych w danym momencie obszarach funkcjonowania”.
Na tym polega różnica między stereotypami autystycznymi a zwykłymi stereotypami. To tylko objaw autyzmu, gdy stereotypy przeszkadzają w codziennych zadaniach i nauce.
Złe pytanie
Złe pytanie: „Jak przełamać stereotypy?” Jest to zwykle pierwsze pytanie, jakie zadają rodzice, gdy małe dziecko odkrywa stymulację. I to jest źle postawione pytanie.
Jest to zwykle pierwsze pytanie, jakie zadają rodzice, gdy małe dziecko odkrywa stymulację. I to jest źle postawione pytanie.
Po pierwsze, wszyscy ludzie mają zachowania autostymulujące, więc w zasadzie niemożliwe jest całkowite ich powstrzymanie. Po drugie, nawet jeśli pozbędziesz się jednego stereotypu, na jego miejsce pojawi się inny – a istnieje ryzyko, że kolejny stereotyp będzie znacznie bardziej problematyczny.
A co najważniejsze, twoje próby przełamania stereotypów mogą sprawić, że dziecko będzie chciało cię unikać i komunikować się z tobą, w efekcie stracisz możliwości interakcji społecznych.
Właściwe pytanie
Dlaczego moje dziecko angażuje się w takie zachowanie?” Zawsze lepiej jest zacząć od szukania przyczyny i zrozumienia motywacji zachowania.
Dlaczego dzieci z autyzmem uciekają się do stereotypowych zachowań?
Oto kilka możliwych przyczyn i hipotez wyjaśniających stereotyp:
Nadmierna stymulacja
Stereotypy pomagają zablokować niepotrzebne informacje sensoryczne ze świata zewnętrznego i uniknąć przeciążenia.
Brak stymulacji
Stereotypy mogą w razie potrzeby zapewnić dodatkową stymulację sensoryczną.
Redukcja bólu
Powtarzające się uderzenia głową lub ciałem mogą zmniejszyć ogólne uczucie bólu. Istnieje hipoteza, że stereotypy uwalniają beta-endorfiny, które działają znieczulająco lub sprawiają przyjemność.
Zarządzanie emocjami
Zarówno negatywne, jak i pozytywne emocje mogą powodować wybuch stereotypów. Wszyscy widzieliśmy takie reakcje na radość lub zachwyt, jak skakanie lub uścisk dłoni. Niezadowolenie lub złość mogą wzmocnić stereotypy do tego stopnia, że mogą stać się niebezpieczne.
Samoregulacja
Niektóre stereotypy są sposobem na pocieszenie lub uspokojenie. Tak wiele dzieci ssie palce, aby się zrelaksować.
Nie tak dawno temu przeczytałam na blogu pewnej mamy, że nie rozumiała, dlaczego jej syn przez sen zakrywa uszy rękami. Zaczął zatykać uszy, gdy było wokół niego zbyt głośno i to go uspokajało. Zaczął więc zakrywać uszy za każdym razem, gdy potrzebował się uspokoić, włączając w to zasypianie.
Kiedy redukować stereotypy
Stereotypy mogą zakłócać naukę, komunikację i negatywnie wpływać na sytuacje społeczne. Niektóre rodzaje stereotypów powodują obrażenia fizyczne i mogą powodować stany zapalne lub wymagać operacji.
Stereotypy mogą być wynikiem jakiegoś problemu medycznego, takiego jak migreny u osoby niepełnosprawnej, która nie może mówić o swoim bólu.
Jak redukować stereotypy
Oto kilka pomysłów na to, jak skrócić czas poświęcony na stereotypy i jednocześnie rozwinąć umiejętności komunikacyjne:
Badanie lekarskie w celu wykluczenia fizycznych przyczyn stereotypii, takich jak zapalenie ucha, przewlekły ból, migreny, odwarstwienie siatkówki.
Poprawa środowiska sensorycznego i emocjonalnego, tak aby dziecku było wygodniej i zmniejszyła się potrzeba samopocieszenia.
Tworzenie pozytywnego związku między stereotypami a interakcjami społecznymi. Jednym ze sposobów wykorzystania stereotypów w procesie uczenia się jest rozwiązanie stereotypów jako nagrody lub nagrody po krótkim okresie wspólnej zabawy lub pracy. Jeśli po komunikacji przeznaczy się zaplanowany czas na stymulację, to pozwoli dziecku być sobą, zmotywuje je do częstszego komunikowania się, a jednocześnie zmniejszy się całkowity czas, jaki spędza ze stereotypami.
Kontynuuj komunikację, nawet jeśli pojawiły się stereotypy. Doctor James MacDonald sugeruje, że osoby z autyzmem postrzegają otaczający ich świat bardziej poprzez doznania i działania, a osoby neurotypowe bardziej poprzez myśli i język. Jeśli zrozumiemy tę różnicę, stereotypy nabiorą większego znaczenia. Doctor zaleca wykonywanie różnych czynności po kolei, nie próbując przełamywać stereotypów dziecka, wystarczy po prostu zaangażować je w czynność. Stopniowo wspólna aktywność stanie się dla dziecka bardziej znajoma i atrakcyjna, a to w naturalny sposób zmniejszy stereotypy.
Sport, ćwiczenia i inne intensywne zajęcia fizyczne zmniejszają stereotypy. Być może wynika to z faktu, że beta-endorfiny wydzielają się podczas wysiłku fizycznego, a także w wyniku stereotypii.
Dołącz do stereotypu! W niektórych podejściach dorosłych zachęca się do angażowania się w zachowania autostymulujące w celu zainicjowania komunikacji. Na przykład, jeśli dziecko kręci talerzami, zacznij kręcić talerzami. Jeśli dziecko się kołysze, zacznij kołysać się również obok niego. Jeden z chłopców „stymulował się” podnosząc rękę i rozmawiając z nią tak, jakby patrzył w lustro. Był zachwycony, kiedy tata zaczął to z nim robić!
Następnie możesz dodać coś nowego do swojej interakcji, na przykład gesty, za pomocą których dziecko może poprosić o to, czego chce. Podstawową zasadą jest zaoferowanie dziecku doświadczenia podobnego do stereotypu, ale bardziej funkcjonalnego i samoregulującego.
Innymi słowy, aby zniwelować stereotypy, zaproponuj atrakcyjniejszy zamiennik!
Gabinety specjalistyczne
Umówić się na wizytę
Terapeutyczny Punkt Przedszkolny
