Przedszkole Terapeutyczne Warszawa, Białołęka | CENTRUM KOLORY

Zaburzenie ze spektrum autyzmu (ang. ASD) to niepełnosprawność rozwojowa spowodowana różnicami w mózgu. Osoby z autyzmem często mają problemy z komunikacją i interakcją społeczną oraz ograniczone lub powtarzające się zachowania lub zainteresowania.
Osoby mogą również mieć różne sposoby uczenia się, poruszania się lub zwracania uwagi. Należy zauważyć, że niektóre osoby bez ASD mogą również mieć niektóre z tych objawów. Ale dla osób z ASD te cechy mogą bardzo utrudniać życie.

Umiejętności komunikacji społecznej i interakcji

• Unika lub nie utrzymuje kontaktu wzrokowego
• Nie reaguje na imię do 9 miesiąca życia
• Nie pokazuje mimiki twarzy, takiej jak radość, smutek, złość i zdziwienie do 9 miesiąca życia
• Nie gra w proste interaktywne gry, takie jak pat-a-cake w wieku 12 miesięcy
• Używa niewielu gestów lub nie używa ich wcale do 12 miesiąca życia (na przykład nie macha na pożegnanie)
• Nie dzieli się zainteresowaniami z innymi w wieku 15 miesięcy (na przykład pokazuje ci przedmiot, który im się podoba)
• Nie wskazuje, aby pokazać ci coś ciekawego do 18 miesiąca życia
• Nie zauważa, kiedy inni są zranieni lub zdenerwowani do 24 miesiąca życia
• Nie zauważa innych dzieci i dołącza do nich w zabawie do 36 miesiąca życia
• Nie udaje, że jest kimś innym, np. nauczycielem lub superbohaterem, podczas zabawy do 48 miesiąca życia
• Nie śpiewa, nie tańczy ani nie gra przed ukończeniem 60 miesiąca życia

Ograniczone lub powtarzające się zachowania lub zainteresowania

Osoby z ASD mają zachowania lub zainteresowania, które mogą wydawać się niezwykłe. Te zachowania lub zainteresowania odróżniają ASD od warunków określonych wyłącznie przez problemy z komunikacją społeczną i interakcją.

Przykłady ograniczonych lub powtarzających się zachowań i zainteresowań związanych z ASD mogą obejmować

• Zbliżenie na dziecko bawiące się klockami na dywanie.
• Ustawia zabawki lub inne przedmioty w szeregu i denerwuje się, gdy zmienia się kolejność.
• Powtarza słowa lub frazy w kółko (zwane echolalią)
• Za każdym razem bawi się zabawkami w ten sam sposób
• Skupia się na częściach obiektów (na przykład kołach)
• Denerwuje się drobnymi zmianami
• Ma obsesyjne zainteresowania
• Musi przestrzegać określonych procedur
• Macha rękami, kołysze ciałem lub kręci się w kółko
• Ma niezwykłe reakcje na dźwięk, zapach, smak, wygląd lub dotyk rzeczy

Inne cechy

Większość osób z ASD ma inne powiązane cechy. Mogą one obejmować

• Opóźnione umiejętności językowe
• Opóźnione umiejętności ruchowe
• Opóźnione umiejętności poznawcze lub uczenia się
• Zachowanie nadpobudliwe, impulsywne i/lub nieuważne
• Padaczka lub zaburzenie napadowe
• Niezwykłe nawyki żywieniowe i spanie
• Problemy żołądkowo-jelitowe (na przykład zaparcia)
• Niezwykły nastrój lub reakcje emocjonalne
• Lęk, stres lub nadmierne zmartwienie
• Brak strachu lub większy strach niż oczekiwano

Terapeutyczny punkt przedszkolny Centrum Kolory chce zaznaczyć, że należy zauważyć, że dzieci z ASD mogą nie wykazywać wszystkich lub niektórych zachowań wymienionych tutaj jako przykłady.

Nadpobudliwe dziecko

Nadpobudliwość to zaburzenie zachowania u dziecka charakteryzujące się zwiększoną aktywnością i pobudliwością. Dziecko z zespołem nadpobudliwości ruchowej jest niespokojne, nie słucha, ani sekundy nie usiedzi w miejscu, bardzo trudno jest mu usiedzieć w miejscu i robić interesy.

Przyczyny rozwoju objawu nadpobudliwości

Przyczyną rozwoju zespołu nadpobudliwości ruchowej mogą być niekorzystne czynniki w przebiegu ciąży, obecność chorób neurologicznych u dziecka, sytuacje konfliktowe w rodzinie, napięcia między rodzicami, nadmierna surowość w stosunku do dziecka.

Zwykle objawy zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi u dziecka są wykrywane w wieku dwóch lub trzech lat. Jednak często rodzice szukają pomocy medycznej tylko wtedy, gdy dziecko idzie do szkoły. To tutaj pojawiają się problemy związane z ADHD, z którymi coraz trudniej sobie poradzić.

Odznaki:

• zamieszanie, niepokój, niepokój;
• niestabilność emocjonalna, impulsywność
• ignorowanie zasad postępowania;
• trudności z organizacją zajęć;
• zapominanie i tendencja do gubienia rzeczy;
• problemy ze snem.

Dzieci z tym zaburzeniem są nadmiernie wrażliwe na różne bodźce (np. sztuczne światło, dźwięki, różne manipulacje matki związane z opieką nad dzieckiem itp.), wyróżniają się głośnym płaczem, zaburzeniami snu (trudności z zasypianiem, mało śpią, są zbyt rozbudzeni), mogą być nieco opóźnione w rozwoju motorycznym (zaczynają przewracać się, raczkować, chodzić 1-2 miesiące później niż inne), a także w mowie – są bierne, bierne, mało emocjonalne. W pierwszych latach życia dziecka głównym zmartwieniem rodziców jest nadmierna liczba ruchów dziecka, ich przypadkowość (niepokój ruchowy).

Istnieją różne techniki zmniejszania lęku, zwiększania towarzyskości dziecka. Psycholog może symulować różne sytuacje sukcesu, pomóc wybrać dziedzinę aktywności dla dziecka, w której będzie się czuło pewnie. Podaje się ćwiczenia na rozwój mowy, pamięci, uwagi, zajęcia z logopedą.

Przydatna jest również zmiana środowiska dla dziecka, przy pozytywnych zmianach w leczeniu, w nowym środowisku szybciej ukształtuje się dobre nastawienie do dziecka.

Relaksacyjne autotreningi mają korzystny wpływ na takie dzieci, ponieważ normalizują aktywność ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego, stymulują rezerwową aktywność kory mózgowej.

Ważny jest również mikroklimat panujący w rodzinie. Rodzice też muszą minimalizować kłótnie między sobą, a zwłaszcza nie kłócić się przy dziecku! Ważne jest, aby spędzać wolny czas z całą rodziną. Dziecko potrzebuje pomocy w zorganizowaniu trybu i miejsca zajęć.

Czasami lekarze stosują leki w celu poprawy procesów metabolicznych mózgu.